niedziela, 30 października 2016

Dlaczego obumiera wiara - intuicje sprzed ponad 35 lat

Luźne tłumaczenie fragmentów artykułu zamieszczonego w włoskiej edycji "Communio" z roku 1980.

"Wykrwawianie się wiary zaczyna się zawsze wtedy, gdy (z dowolnego powodu, czy to z racji upadku kulturowego, czy brakującego doświadczenia) kategoria daru (Chrystus, Duch, Kościół), jako obiektywnie obecnego i dominującego, zostaje zastąpiona jakąkolwiek inną kategorią subiektywną. Zastąpieniem najłatwiejszym, pozornie bezbolesnym (ponieważ nie jest ono poprzedzone żadnym ostrzeżeniem) jest to, które postrzega Chrystusa nie jako "dar", który otrzymujemy, lecz jako "przykład", który musimy naśladować. Jest to dewiacja pelagiańska, obecna zawsze jak zasadzka w życiu człowieka. Wymiana pomiędzy "Chrystusem - darem" a "Chrystusem - przykładem" pozwala na to, że człowiek kontynuuje szukać siebie samego, pragnie osiągnąć własną sprawiedliwość poprzez swoje czyny. Ten, kto czci "Chrystusa - dar" jest w stanie zaakceptować Kościół jako obiektywny depozyt daru, niezależnie i pomimo "złych przykładów" tych, którzy żyją w Kościele. Dla tego zaś, który w Chrystusie nie widzi nic więcej, aniżeli "przykład", Kościół, pełny złych przykładów, staje się podstawową obiekcją przeciwko Chrystusowi. Chrystus zredukowany jedynie do modelu i świadectwa moralnego prowokuje skandal chrześcijan samymi sobą, ponieważ nie wiedzą już co ich odróżnia od innych, którzy oferują taki sam, lub nawet lepszy "przykład", bez bycia chrześcijanami.
W ten sposób życie chrześcijańskie na początku zaczyna być dumnym moralizmem a następnie konsekwentnym laksyzmem z powodu pułapki w jaką się popadło. Taki brak koherencji moralnej zamyka i definiuje stopniową utratę wiary, która wydaje się być nieużyteczna do osiągnięcia ideału moralnego. W tym momencie obiektywne pomoce, jak wezwanie do miłosierdzia, które spoczywa w sakramencie, stają się bez znaczenia".

2. "Ten, kto do tej pory nie ma wiary, z trudnością odkryje w chrześcijaństwie młodzieńczy (w sensie żywotny) ruch, pewną obietnicę na lepsze jutro".

L’evangelizzazione cristiana e le nuove religioni. Una riflessione della redazione di Communio, in “Communio” 52 (1980), 51-62.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

zostaw ślad...