Od kanonizacji dwóch Papieży minął już prawie miesiąc. Rzym, po przyjęciu ogromnej rzeszy pielgrzymów, powrócił do swojego rytmu, czyli i tak do bycia miastem zawsze tłumnie odwiedzanym. Kanonizacja była dla mnie na pewno ważnym przeżyciem, choć uczestniczyłem w niej niejako "od kuchni", pełniąc posługę w naszym kościele św. Alfonsa na Eskwilinie. Przez nasz niewielki przecież kościół przewinęło się w dniach kanonizacji kilka tysięcy pielgrzymów - w większości z Polski. Trzeba było być dla nich, "po to święcili".
Sam akt kanonizacji oglądałem w telewizji. To, co mnie w nim uderzyło, to określenie kandydatów do kanonizacji jako "wybrane dzieci". Termin ten pada podczas dialogu pomiędzy kardynałem proszącym o akt kanonizacyjny, a Ojcem Świętym. Dlaczego wywarło na mnie to tak duże wrażenie? Ponieważ w tym momencie kwestią jakby drugorzędną było to jakie funkcje na ziemi spełniali Jan XXIII i Jan Paweł II. Byli księżmi, biskupami, papieżami - w porządku. Ale przede wszystkim byli Dziećmi Kościoła, zrodzonymi do wiary w sakramencie chrztu. I ten chrzest w nich zasiany, jak ziarnko gorczycy, wydał plon świętości. Te Dzieci Kościoła w momencie kanonizacji manifestują owoce, jakie zrodziło drzewo ich życia wiary. Dotarło do mnie ponownie to, co gdzieś się "wie", że każdy z nas jest na drodze do świętości. Każde z nas. Dzieci Kościoła, uzdalniane jest mocą chrzrtu i później innych sakramentów, liturgii oraz Słowa, aby coraz bardziej stawać się świętymi, "drugimi Chrystusami" - chrześcijanami w tym świecie.
W obrzędach chrztu świętego, po udzieleniu sakramentu, następują tzw. obrzędy wyjaśniające. Niesamowite, jakże inaczej brzmią te słowa, gdy spojrzymy na nie z perspektywy kanonizacji; mając przed sobą Dziecko Kościoła, które przeszło już drogę na ziemi i w mocy sakramentu chrztu dostąpiło świętości.
Namaszczenie krzyżmem świętym:
Bóg wszechmogący, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który cię uwolnił od grzechu i odrodził z wody i z Ducha Świętego, On sam namaszcza cię Krzyżmem zbawienia, abyś włączony w lud Boży, wytrwał w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne. Amen.
Włożenie białej szaty:
(N) Stałeś się nowym stworzeniem i przyoblokłeś się w Chrystusa, dlatego otrzymujesz białą szatę. Niech twoi bliscy słowem i przykładem pomagają ci zachować godność dziecka Bożego aż po życie wieczne. Amen.
Wręczenie zapalonej świecy:
Przyjmijcie światło Chrystusa. Podtrzymywanie tego światła powierza się wam, rodzice i chrzestni, aby wasze dziecko, oświecone przez Chrystusa, postępowało zawsze jak dziecko światłości, a trwając w wierze mogło wyjść na spotkanie przychodzącego Pana razem z wszystkimi Świętymi w niebie.
