piątek, 29 lutego 2008

Pokochać Liturgię (16)


Doksologia

Zwieńczeniem Modlitwy Eucharystycznej jest doksologia, która wyraża uwielbienie Boga: Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. Wierni zgromadzeni na liturgii odpowiadają uroczyście: Amen. Tym samym dokonuje się zakończenie Modlitwy Eucharystycznej.

Analizując przebieg całej Modlitwy Eucharystycznej łatwo możemy dojść do wniosku, że doksologia, to szczególny moment. W kontekście wspominania (anamnezy) i urzeczywistniania wielkich dzieł Boga objawionych w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, Przewodniczący zgromadzenia wyśpiewuje Chwałę Bogu w Trójcy Jedynemu. Znamienne, że akt ten posiada strukturę zdania oznajmiającego: Bogu należy się chwała, to jest oczywiste, my to oznajmiamy.

Podczas śpiewania przez Przewodniczącego słów doksologii ukazuje on Postaci eucharystyczne, które, choć zewnętrznie, zmysłowo, są chlebem i winem, to istotowo są rzeczywistym Ciałem i rzeczywistą Krwią naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Jest to najbardziej uroczyste ukazanie konsekrowanych Postaci podczas Mszy św. Doksologia, to uroczyste ogłaszanie zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią: On, który doświadczył zdrady najbliższych uczniów, okrutnej męki, nieludzkich tortur, w końcu ukrzyżowania jak złoczyńcy i śmierci grzesznika – zmartwychwstał i żyje po prawicy Ojca. Jest jednocześnie obecny ze swoim Kościołem w Eucharystii. Na tę proklamację celebransa zgromadzony lud odpowiada: Amen! Niech tak się stanie, chcemy żyć według tej logiki, wierzymy, że Chrystus Pan żyje!

Śpiew doksologii uświadamia nam ponownie tę podstawową prawdę, do której musimy wracać, o czym już mówiliśmy: Tylko Bogu, przez Chrystusa w jedności Ducha Świętego należy się chwała; i nie przez chwilę, ale przez wszystkie wieki wieków. To istotne w naszym życiu – czy rzeczywiście Bóg otrzymuje chwałę, czy jest Tym Jedynym. A jeśli nie, to kto jest Jego konkurentem, kto kradnie chwałę Bogu, kto mnie sobą tak absorbuje, że odchodzę od Jahwe?

Moment doksologii następuje przed rytem Komunii świętej, czyli przed spożywaniem uczty. Ważne, by wchodzić w ten moment komunii (czyli ścisłej , bardzo intymnej jedności) z sercem oddanym Bogu i z intencją, że chcę, by Bóg był tym Jedynym. Wyśpiewujmy więc nasze „Amen” po doksologii, rozważając dojrzale o naszej relacji z Jedynym Bogiem: Ojcem, Zmartwychwstałym Synem i uświęcającym nas Duchem Świętym.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

zostaw ślad...